صادق نوجوکی در سال ۱۳۲۹ خورشیدی در خیابان شهباز تهران متولد شد. خانواده او باموسیقی بیگانه نبودند و بسیاری از اعضای خانواده و خویشاوندان او با سازهای گوناگونایرانی و غربی آشنایی داشتند. از جمله سیروس آروین که نوازندهٔ سنتور بود و پسر دایی صادق نوجوکی محسوب می‌شد و همچنین پسرخالهٔ او، هوشنگ مهاجری که از نوازندگان توانای ویلن بود و بوِیژه فعالیت هنری همین دو نفر از افراد فامیل او، موجب جذب وی از سنین کودکی به سمت موسیقی گردید.
بدین ترتیب محیط خانواده او در ورودش به عرصهٔ موسیقی نقش مؤثری ایفا نمود و با تشویق خانواده و فامیل، وی موسیقی را بصورت جدی پیگیری کرد و از طفولیت با نوازندگی سازهایی چون پیانو، کیبورد، ارگ و آکاردئون، به خوبی آشنایی یافت.
وی تحصیلات ابتدایی و متوسطهٔ خود را در تهران طی نمود و در کنار آن به فعالیت خود در زمینهٔ آموختن موسیقی نیز ادامه داد. رشتهٔ تحصیلی او در دوران دبیرستان، رشتهٔریاضی بود و این دانش ریاضی، در سالهای بعد کمک زیادی در کار آهنگسازی به وی کرد.
در همین سالها، صادق نوجوکی تعلیم موسیقی خود را، به طرز پیشرفته تر و حرفه‌ای تری، زیر نظر محمد احمد زاده آغاز کرد و مقدمات آهنگسازی را نزد همین استاد موسیقی فراگرفت.
در سنین حدود پانزده سالگی، هنگامیکه وی هنوز به دبیرستان می‌رفت، به اتفاق همسالان و همکلاسان، گروه‌های موسیقی مختلفی را تشکیل داد و در این گروهها به عنوان نوازنده کیبورد و آکاردئون فعالیت می‌کرد. وی همچنین از همان زمان، برای این گروه‌های دانش آموزی آهنگهایی نیز می‌ساخت که از آن جمله آهنگ دو ترانه به نام‌های «معما» و «خوب من» بود که هر دو پخش شدند و تا حدودی مورد استقبال شنوندگان نیز قرار گرفتند. خوانندهٔ این ترانه‌ها، عباس وفایی (وفا) بود که بعدها ترانه‌های دیگری هم خواند و در آن زمان او نیز همچون صادق نوجوکی دانش آموز دبیرستان به شمار می‌آمد و خوانندهٔ گروه موسیقی غیرحرفه‌ای بود که صادق به اتفاق دوستان دبیرستانی اش تشکیل داده بودند.
نوجوکی، بعدها علاوه بر آموزشهایی که از محمد احمدزاده گرفته بود، در جلسات اساتید دیگری همچون دکتر منوچهر جهانبگلو و علی تجویدی نیز حاضر شد و دانش آهنگسازی خود را نزد این اساتید برجسته و نامدار تکمیل نمود.
وی در عین حال به تحصیلات عادی و کلاسیک خویش نیز ادامه داد و در این راستا وارد دانشگاه گردید و تحصیلات عالی خود را تا مقطعفوق لیسانس ادامه داد. تحصیلات دانشگاهی او که در دبیرستان در رشتهٔ ریاضی درس خوانده بود، ربطی با موسیقی نداشت و با ذوق و قریحهٔ سرشار وی در زمینهٔ آهنگسازی به کلی متفاوت بود، امّا با این وجود وی متفاوت بودن رشته تحصیلی اش در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس با موسیقی را، به منزلهٔ یک فرصت نگریست و از آن نیز در فعالیت هنریش بهرهٔ بسیار برد. چرا که به قول خود او، اینکه کار و تحصیلاتش تنها موسیقی نبود و در جریان امور روزمرهٔ زندگی خویش با انسان‌های مختلفی سر و کار داشت، موجب شد که او دید وسیع تری نسبت به زندگی و آدمها پیدا کند و از این دید وسیع در آثاری که بعدها خلق نمود، استفاده نماید.
فعالیت آهنگسازی پیش از انقلاب
نوجوکی فعالیت خویش بعنوان آهنگساز را، بطور رسمی در اوایل دههٔ پنجاه و در حالیکه بسیار جوان بود آغاز کرد. نخستین آهنگهایی که او با آنها به عرصهٔ فعالیت حرفه‌ای گام نهاد و خود را به جامعهٔ هنری ایران معرفی نمود، آهنگهای دو ترانه از خوانندگان روز و مطرح آن سالها بودند که اولی با نام "رودخونه‌ها" با صدای رامش، و دیگری به اسم"سرسپرده" (یه روز می‌دونم بی خبر) با صدای ستار، اجرا و عرضه شد و هر دوی این ترانه‌ها با استقبال عمومی مواجه شده و معروف گردیدند.
استاد نوجوکی در اوایل دهه ۵۰ خورشیدی
از آن پس، نام صادق نوجوکی بعنوان یک آهنگساز جوان و باذوق در زمینهٔ موسیقی پاپ، در محافل هنری ایران مطرح گردید و خوانندگان و ترانه سرایان متعددی برای کار کردن با او راغب و علاقه‌مند شدند. بدین ترتیب وی تا سال ۱۳۵۷ برای خوانندگان مختلف آهنگهای گوناگونی ساخت که اغلب آنها جزو آثار شاخص و مطرح آن خوانندگان قرار گرفتند. برخی ترانه‌ها با آهنگهای نوجوکی، بازخوردها و واکنش‌های اجتماعی گسترده یافتند. یکی از ترانه‌هایی که در همین دوران و به طور دقیق در سال ۱۳۵۶ خورشیدی توسط خوانندهٔ بسیار محبوب آن روزگار یعنی گوگوش اجرا شد و آهنگ آن توسط صادق نوجوکی ساخته شده بود، ترانهٔ «نعمت عشق» معروف به «آقای خوب و عزیزم» یا «آقاجون» بود، که گرچه بر مبنای یک موضوع شخصی و خانوادگی در خانوادهٔ نوجوکی پدید آمده بود، امّا جنجال بسیاری را موجب شد و برای سالها شایعات متعددی را برانگیخت. ماجرا از این قرار بود که در آن سال، محمد صالح علا که از چهره‌های جنجالی تئاتر و تلویزیون در آن سالها شناخته می‌شد، شبی از شب‌ها به دیدار صادق نوجوکی رفت و در آنجا ضمن صحبت، صادق از نامهٔ بسیار مؤثر و عاشقانه‌ای با صالح علا سخن گفت، که مادر او برای پدرش نوشته بود و در آن با لحنی تأثیرگذار از شیفتگی و عشق خویش نسبت به پدر نوجوکی (آقا) صحبت کرده بود. محمد صالح علا، بعد از شنیدن مضمون این نامه به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و در راستای مضمون نامه، شعر ترانهٔ «نعمت عشق» را سرود و صادق نوجوکی هم برای آن ملودی ساخت. شعر و ملودی مذکور در عرض مدت یک هفته و با نظر مستقیم مادر نوجوکی پرورش یافت و بعد به توصیهٔ همو، گوگوش برای خواندن آن انتخاب گردید و اندکی بعد ترانه را به زیبایی اجرا نمود. بدین ترتیب، ترانه‌ای عاشقانه با شعر محمد صالح علا و آهنگ صادق نوجوکی خلق شد که ماجرای پدید آمدن آن، چیزی به جز داستان عاشقانهٔ پدر و مادر آهنگ ساز این ترانه نبود و حتی مجله جوانان در یکی از شماره‌های خود در سال ۱۳۵۶، مطلبی نیز در مورد نحوهٔ شکل گیری این ترانهٔ عاشقانه چاپ نمود.
فعالیت آهنگسازی پس از انقلاب
وی از اواسط دههٔ پنجاه آغاز شده و تا به امروز ادامه دارد. پس از پیروزی انقلاب ایران (۱۳۵۷)، صادق نوجوکی بعنوان آهنگسازی که از قبل از انقلاب فعالیت خود را آغاز کرده و برای خوانندگان مشهور آن دوران آهنگ ساخته بود، فرصت و اجازهٔ فعالیت نیافت و به ناچار از همان نخستین ماه‌های پس از انقلاب اسلامی، به خارج از کشور رفت. گرچه وی پس از مهاجرت به خارج از کشور و در سالهای اوایل انقلاب بی صبرانه منتظر بود که به ایران بازگردد و فعالیت حرفه‌ای گذشته خویش در زمینهٔ موسیقی پاپ را ادامه دهد، امّا از جهت اینکه در آن زمان موسیقی پاپ دیگر تولید نمی‌شد، وی مجبور به اقامت دائمی در خارج از کشور گردید. بدین ترتیب وی در ایالات متحده آمریکا مقیم شد و در همانجا ازدواج کرد و تشکیل خانواده داد. البته وی در سالهای بعد مسافرت‌هایی به ایران داشت و از جمله چند بار به تهران آمد و ضمن عبور از کوچه‌های خاکی و قدیمی زادگاهش در خیابان شهباز تهران، به تجدید خاطرات گذشتهٔ خویش پرداخت، ولی هرگز در ایران امکان آهنگسازی و ادامهٔ کار هنری خویش را نیافت و گرچه مدتی هم در کرج مقیم شد، امّا در نهایت و به منظور تداوم فعالیت‌های خود به آمریکا بازگشت. وی پس از سفر به آمریکا دورهٔ آزاد موسیقی دانشگاه بین‌المللی سن دیگو را هم گذراند و بدین وسیله به تکمیل دانش موسیقایی خود اقدام نمود. در آمریکا، صادق نوجوکی دورهٔ مهمی از فعالیت حرفه‌ای خود را، با ساختن آهنگهای متعدد برای خوانندگان مختلف موسیقی پاپ ایرانی که آنها نیز به ایالات متحده مهاجرت کرده بودند، آغاز کرد. این فعالیت او در دهه‌های شصت و هفتاد به اوج خود رسید. طوریکه بیشترین کارهای این آهنگساز مربوط به همین سالها (دهه شصت تا اواسط دهه هفتاد) می‌باشد و اغلب خوانندگان مشهور و مطرح ایرانی، طی این سالها با نوجوکی کارهای مشترکی انجام داده‌اند.
استاد نوجوکی در اجرای زنده پس از انقلاب
آهنگهای صادق نوجوکی، به خصوص در این دوران جزو بهترین و ماندگارترین آهنگهای تاریخ موسیقی پاپ ایران محسوب می‌شوند و خوانندگان بزرگی همچون: هایده، داریوش، ابی،ستار، معین، ویگن، گوگوش، عارف، مهستی، مارتیک، شهره، مازیار، لیلا فروهر، شهرام صولتی، امید، مرتضی و... قسمتی از شهرت و محبوبیت خود را مدیون این آهنگساز هستند. از جمله ترانه‌های مشهوری که وی برایشان آهنگ ساخته، علاوه بر شمار زیادی از زیباترین و مشهورترین ترانه‌های بانوان هایده و مهستی و حمیرا، اغلب ترانه‌های آلبوم گل بیتا همچون شام مهتاب با صدای داریوش اقبالی را می‌توان نام برد و همچنین آلبوم های «خاطره ۸ (مهمون)» که با صدای شهره و مارتیک شد و همچنین «خاطره ۷» که نوجوکی برای معین و شهره ساخته بود که این مجموعه آلبوم ها، از شاهکارهای این آهنگساز محسوب می‌شوند. همچنین از جمله آهنگهایی که با صدای خود او منتشر شده‌اند، آهنگ خاطره انگیز «نامهربون» قابل ذکر است.
آثار بعنوان خواننده
تصویر روی جلد آلبوم صادق نوجوکی و دوستان
همانطورکه در زندگینامهٔ صادق نوجوکی اشاره شد، بخشی از آثار او، آثاری هستند که خود او در آنها خوانندگی نیز کرده‌است. از آن جمله، علاوه بر برخی ترانه‌های او که در نوارهایی همچون «خاطره» و «کرشمه» و... منتشر شده‌است، آثار اختصاصی او، بعنوان خواننده مشتمل بر سه آلبوم: «نامهربون»، «عشق اول»، «صادق نوجوکی و دوستان» می‌باشند که جزو بهترین نمونه‌های موزیک پاپ ایرانی محسوب می‌شوند. برخی از شاخصترین و به یاد ماندنی‌ترین ترانه‌هایی که با صدای خود او در این آلبوم‌ها اجرا شده‌است، عبارتند از:
نامهربون:
با شروع: نامهربون بود که نبود، بار گرون بود که نبود، پرندهٔ غریبهٔ، لب بوم بود که نبود...
کج بشین، راست بگو:
بیا بیا بیا کج بشین راست بگو، خودتو تو چشمام ببین راست بگو
اگه تو منو دوست داری بگو به من، منو سر راه نمی‌زاری بگو به من
بت‌شکن:
من تو رفاقت به تو دل باختم، بنده شدم از تو یه بت ساختم
من به خدا بت شکنت نیستم، وای تو نباشی دیگه من چیستم؟
از تو انکار چرا:
از تو اصرار چرا؟ از من اقرار چرا؟ دیگه از ما گذشت، اینو انکار چرا؟
گرچه من بیگناه بی سرانجام شدم با همه عاشقی وای چه بدنام شدم
لیلا:
لیلا گل گلخونه لیلا می‌میخونه دیونه تو لیلا تنها نه یه مجنونه
عاشق مثل من داری لیلا چی رو کم داری تنها که نمی‌مونی جا کنج دلم د اری
شب:
ماه که دراومد میام دیدنت شاخه گل باش میام چیدنت
ماه که دراومد شتابون میام پیش تو مثل یه مجنون میام
ولوله:
ولوله ولوله ولوله کردی والله هلهه هلهله هلهله کن ده یالا
بوسه:
لبات نمک گیرم کرد بد جوری اسیرم کرد
چه بوسهات شیرین بود عجب غافل گیرم کرد
بهار:
وقتی بهار شد میام دیدنت شاخه گل باش میام چیدنت...
نگارای ایرونی
اینجا دلم وا نمیشه
خیمه شب بازی (از تو انکار چرا؟)
عروس و دوماد
شهر هزار دستگی
و...
درباره او
بدون شک صادق نوجوکی از نوابغ تاریخ موسیقی ایران است. به زعم نظر بسیاری از کارشناسان موسیقی، صادق نوجوکی پایه گذار و توسعه دهنده اصلی موسیقی پاپ-کلاسیک ایران است و وی را آهنگسازی صاحب سبک و صاحب اندیشه می‌دانند که ترانه آن سوی آب، بخش مهمی از شادمانگی موقرانه خویش را از وجود وی کسب نموده‌است. آشتی دادن موسیقی ردیف (موسیقی) ایرانی با موسیقی های پاپ و کلاسیک از ارزشمندترین خدمات او به موسیقی سنتی ایرانی است. زهی‌های کلاسیکی که نوجوکی (برای سازهای آرشه ای) می‌نویسد، برجسته ترین زهی‌های موسیقی معاصر ماست و برخی از آهنگهای او با همین قبیل ویژگی‌ها بر تارک موسیقی پاپ معاصر نشسته‌اند و در اذهان مردم ایران جاودانه شده‌اند. به طور کلی می‌توان گفت که اغلب ترانه‌هایی را که آهنگشان توسط صادق نوجوکی ساخته شده، تقریباً بدون استثناء آهنگهای ماندگاری هستند که در زمان خودشان گُل کرده‌اند و مورد توجه شنوندگانشان واقع شده‌اند. آهنگهای ساخته شده توسط او کم نیستند و اغلب این آهنگها نه تنها خود معروف شدند و به ذهن و زبان ایرانیان و فارسی زبانان راه یافتند، بلکه خواننده‌های خود را نیز به شهرت رسانیدند. آهنگهایی چون: اشاره از هایده، یار شیرین از لیلا فروهر، طناز از معین، شام مهتاب از داریوش، قصه عشق از ابی، سنگ خارا از هوشمند عقیلی، آقا جون از گوگوش، گلبانو از ستار، کشف آتش از بیژن مرتضوی، دل دیوونه از حمیرا، رودخونه‌ها از رامش، عشق تو نمی‌میرد از عارف، بهار از مارتیک، حرف بزن از مازیار، دیروز و امروز از شهره، آهسته آهسته از شهرام صولتی، خونه عشق از هلن، زبان نگاه از شکیلا و ... همگی آهنگهای ماندگاری هستند که هریک از آنها بدون شک در محبوبیت خوانندگانشان نیز تأثیر گذار بوده‌اند. ساده ترین توصیفی که بسیاری از صاحبنظران و عموم شنوندگان موسیقی پاپ ایران از هنر آهنگسازی صادق نوجوکی، نه فقط در این سالها بلکه در تمام طول دوران فعالیت هنری او داشتند (و دارند) این بود که: «ممکن نیست آهنگهایی که صادق نوجوکی برای خوانندگان مختلف می‌سازد، گُل نکنند و در خاطرها و خاطره‌ها باقی نمانند.»
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
